Większe ilości siarki powodują gwałtowny wzrost twardości oraz modułu przy równoczesnym spadku wydłużenia. Optymalną wytrzymałość na rozciąganie uzyskuje się przy dodatku siarki nie większym niż 2%. Przyśpieszacze wulkanizacji stosuje się w podobny sposób jak do kauczuku naturalnego. Do najbardziej cennych przyśpieszaczy należy mer kaptobenzotiazol oraz dwusiarczek benzotiazylu, w szczególności, gdy są użyte razem z dwufenyloguanidyną lub dwu-orto-tolilo-guanidyną. Organiczne ultraprzyśpieszacze działają w taki sam sposób jak w przypadku kauczuku naturalnego. W czasie przerobu istnieje niebezpieczeństwo przedwczesnego podwulkanizowania mieszanki. Podobnie jak w przypadku kauczuku naturalnego dodatkową odporność na działanie ciepła uzyskuje się przez zastosowanie ultraprzyśpieszaczy, które nie wymagają dodawania siarki, a w szczególności dwusiarczków tiuramu. Otrzymane w ten sposób produkty posiadają znacznie większą odporność na działanie ciepła aniżeli kauczuk naturalny. Wystawione na długotrwałe działanie ciepła nie stają się lepkie, nie ulegają przewulkanizowaniu, występuje w nich jedynie niewielkie zwiększenie twardości materiału. Użycie ultraprzyśpieszaczy pozwala prowadzić wulkanizację w niskich temperaturach, a nawet w temperaturze pokojowej. Wydaje się, że mieszanka musi zawierać dużą ilość siarki oraz przyśpieszacza. Jeśli użyje się 4 części siarki oraz 3 części izopropylowego ksantogenianu cynkowego wulkanizacja w temperaturze 20oC trwa 4 dni. [więcej w: deski elewacyjne , listwy elewacyjne , elewacje z kamienia ]
Powiązane tematy z artykułem: deski elewacyjne elewacje z kamienia listwy elewacyjne